Er zijn van die momenten, waarop ik als therapeut met opgetrokken wenkbrauwen en open mond luister, naar wat cliënten mij vertellen. Veel moeders die bij mij in de praktijk komen hebben zelf al eerder om hulp gevraagd. Bij de huisarts, het consultatiebureau en bij de verloskundige. Maar de depressieve mama wordt niet gehoord.
Ja maar alle moeders zijn moe!
Vaak kregen deze mama’s daar niet de hulp die ze zo ontzettend nodig hadden of werden ze afgescheept. Het bagatelliseren is helaas ook niet van de lucht. Zo hoor ik vaak dat huisartsen en CB-artsen dingen roepen als: ‘Ja maar alle moeders zijn moe!’. Of de altijd leuke: ‘Ach ja, alle baby’s huilen veel, dat hoort er nu eenmaal bij!’. Mijn vraag is: wie bepaalt dat? Welke norm wordt hier gehanteerd? Want elke moeder en elke baby is anders. Dus laten we stoppen met dingen in hokjes te plaatsen en start met kijken naar wie er voor je zit. Kijk naar hoe je deze mama en haar baby zo goed mogelijke zorg kunt verlenen. Dat is zo ontzettend belangrijk!
Is dit goede zorg?
Ik vind dit alles zo bizar. Hoe kan je dit verkopen als goede zorg? Dit vraag ik me regelmatig af. Deze moeders zitten in de meest kwetsbare periode van hun leven. Ze worden overmand door slaapgebrek, rondrazende hormonen en een niet aflatende onzekerheid over of ze het allemaal wel goed doen als moeder. Als je dan eindelijk de moed hebt gevat om hulp te vragen, is het heel naar als je niet serieus wordt genomen. Als je de deksel op je neus krijgt en totaal gedesillusioneerd huiswaarts keert.
Ik denk toch dat je professionele hulp nodig hebt
Ook worden moeders vaak naar de praktijkondersteuner gestuurd (ook wel de POH’er genoemd). Deze praktijkondersteuners weten vaak niet wat ze met de niet zo roze wolk moeder aan moeten en zeggen aan het eind van zo’n gesprek: ‘Nou, heel vervelend allemaal. Maar dit gaat mij boven de pet. Ik denk toch dat je professionele hulp nodig hebt.’ Er zijn uiteraard ook ervaren en bekwame POH’ers, alleen die succesverhalen hoor ik eigenlijk amper.
De nieuwbakken mama raakt haar eigen koers kwijt
Vervolgens keren deze sombere en onzekere moeders met hun ziel onder hun arm weer naar huis en verliezen ze vaak de moed om ooit nog een keer om hulp te vragen. Heel begrijpelijk, maar ook heel schrijnend. Want ze hebben die hulp juist zo hard nodig!
De enkeling die het dan nog wel aandurft komt óf op een vijf á zes maanden durende wachtlijst voor de GZ-psycholoog te staan óf gaat zelf bij Dokter Google op bezoek. Het googlen levert dan vaak allerlei fora en mama gerelateerde websites op, waar ze zoveel mensen en dus ook zoveel meningen vinden. Hierdoor raakt de nieuwbakken mama haar eigen koers kwijt en springt ze vaak van de hak op de tak. Het resultaat: een depressieve mama die zo onzeker is dat ze niet meer op haar moedergevoel durft te vertrouwen en inmiddels niks meer durft te vertellen. Laat staan dat ze nog om hulp durft te vragen.
Dit moet anders!
Dit moet echt anders, vind ik. Het kan zo niet langer en ik vind dat huisartsen, verloskundigen, consultatiebureau artsen en verpleegkundigen ook getraind moeten worden in het op tijd signaleren van een postpartum depressie. En ook meer en beter met elkaar moeten gaan samenwerken! Op die manier kan de betreffende moeder op tijd de hulp krijgen die ze zo hard nodig heeft en verdient. Ik ben van plan om deze trainingen te gaan ontwikkelen in de komende maanden. Want, dit kan en dit moet anders. En vooral: beter!
Eerder hulp voor de depressieve mama
Ik vind het zo schrijnend als moeders soms pas na een jaar (soms zelfs pas na twee jaar) bij mij komen. Dan zijn ze al zo ver in die neerwaartse spiraal geraakt, dat het ook veel langer duurt voor ze er weer uitkomen. Met alle verstrekkende gevolgen van dien. Deze mama’s hebben veel momenten met hun kind moeten missen, hebben een minder goede band opgebouwd en ook de hechting komt in het gedrang. Veel relaties klappen in de eerste vijf jaar na de geboorte van een baby, omdat moeder en vader niet meer weten hoe ze samen door deze loeizware periode heen moeten komen.
Lees je dit en denk je: dit gaat over mij. Mail dan naar info@froufroubegeleiding.nl. Ik hanteer geen wachtlijst en ik ga je meteen helpen. Zodat je weer beter in je vel komt te zitten en meer zelfvertrouwen krijgt in je rol als moeder. Voor meer informatie kan je ook terecht op Frou Frou Begeleiding.
Tilda is therapeut voor moeders die kampen met postpartum depressie en de vaste gastblogger van Tante Truus Kan Alles. Iedere maand schrijft zij een blog en wij hopen dat we jou hiermee op wat voor manier dan ook kunnen en mogen helpen. Je bent niet alleen!
