Vandaag is het de dag van de coach en wat heel veel mensen niet weten is dat ik ook een coach ben. Geen sportcoach hoor. Daar zou ik echt wat sportiever voor moeten zijn, maar een lifecoach. In deze blog vertel ik je er meer over. Maar ook hoe ik begonnen ben met coachen en waarom ik ermee gestopt ben. Ook vertel ik je waarom ik het heel erg mis en het eigenlijk weer op wil pakken.
Van kinds af aan mensen helpen
Mensen die mijn kennen weten dat ik graag mensen help. Ik denk graag mee als ze ergens mee zitten en help ze zoeken naar een oplossing voor hun ‘probleem’. Zo was ik al als kind. Hoe vaak ik niet van mijn moeder te horen kreeg dat ik eerst mijn eigen werk op school af moest maken voordat ik anderen hielp. Maar mijn werk kwam wel. Ik hielp liever degene die er moeite mee had. Inmiddels heb ik wel geleerd dat ik eerst voor mezelf moet zorgen voordat ik voor anderen kan zorgen of ze kan helpen. Maar als ik kan helpen, meedenken of wat dan ook om iemand verder te helpen dan doe ik dit.
Als coach mijn collega’s helpen
Eigenlijk ben ik altijd al wel een soort coach geweest, maar bij mijn laatste werkgever ging ik ook echt met mijn coachvaardigheden aan de slag. Ik kreeg een functie waar ik collega’s moest helpen te verbeteren en te zien achterhalen waar ze tegenaan liepen en waar dit door kwam. Ik moest ze zelf laten denken en aan het werk zetten met hun hulpvraag, maar kon ze wel een duwtje in de rug geven. Veel werkgevers hameren vooral op het verbeteren van de kwaliteiten die nog niet optimaal zijn. Zo ook mijn voormalige werkgever. Maar ik dacht hier anders over.
Kijk niet alleen naar wat niet goed gaat
Iemand steeds maar het gevoel geven dat ie zijn werk niet goed doet, werkt in mijn optiek averechts. Beloon ze voor hetgeen ze goed doen en laat ze daar nog meer in verbeteren. Ze kunnen het immers al, dus het kost niet veel moeite om daar de focus op te leggen en dus te verbeteren. Natuurlijk kijk je ook naar hetgeen wat nog niet goed gaat of misschien wel heel slecht. Maar door juist naar de kwaliteiten te kijken en die aan te moedigen merk je dat mensen bereid zijn om echt kritisch te kijken naar de dingen die niet goed gaan. En vaak komen ze zelf al met ideeën en oplossingen om dit te verbeteren of hoe ze ermee om kunnen gaan.
Weerstand en overtuigingen
Tijdens het coachen op de werkplek merk je vaak (bijna altijd) dat het te maken heeft met een stukje weerstand. Waarom lukt het niet om bepaalde verkooptargets te halen? Je wilt niet als een vervelende autoverkopen overkomen en je hebt zelf een hekel aan agressieve verkoop. Hoe komt het dat je niet meelevend bent met de klant? Ik ben op mijn werk en moet zakelijk zijn of als ik iets moet regelen dan ga ik ook niet in tranen aan de telefoon hangen maar regel gewoon mijn zaakjes. De oorzaak is vaak in de persoon zelf te vinden.
De coachee doet het werk en jij helpt vanaf de zijlijn
En dat is het mooie aan coachen. Veel vragen stellen en de coachee laten denken. Vaak weten ze zelf al waar bijvoorbeeld een bepaalde weerstand vandaan komt. Of waarom ze in bepaalde situaties altijd op dezelfde manier reageren. Het is goed om dat te achterhalen, maar niet iets waar je echt mee aan de slag moet. Wat ik bedoel is dat het goed is om de oorzaak te achterhalen, maar het heeft geen zin om maar te blijven hameren op de oorzaak en hoe de weerstand is ontstaan. Nee, het gaat om het veranderen van dit gedrag; het ombuigen van de weerstand. En de enige manier om gedrag te veranderen is door ermee aan de slag te gaan. En dat is soms hard werken en vaak valt het best mee. Juist omdat we vaak zelf al weten wat we eraan kunnen doen, maar alleen even wat hulp nodig hebben. Als je een goede coach bent, heb je klanten maar heel kort bij je. Een coachtraject is niet iets waar je maanden of jaren mee bezig bent.
Het coachproces
Het hele proces is zo mooi om te zien. Als coach rijk je namelijk de oplossing niet aan, maar help je de coachee om de oplossing te vinden. Die oplossing zit al in de coachee, maar jij helpt hem of haar dit in te zien. Het hele proces is zo mooi om te zien. Je ziet iemand letterlijk groeien als persoon. En als je dan als coach na jaren te horen krijgt dat diegene nog steeds heel veel heeft aan de coaching die je ooit hebt gegeven en jouw tips nog steeds toepast, kan je niet anders dan trots zijn.
Gestopt als coach
Met het verlaten van mijn werkgever stopte voor mij ook het werk als coach. En als ik heel eerlijk ben, mis ik het coachen echt iedere dag nog. Al moet ik zeggen dat ik mijn blog ook zie als een vorm van coaching. Ik wil namelijk dat iedere vrouw goed voor zichzelf zorgt en leert om tijd voor zichzelf te nemen zonder zich daar schuldig over te voelen. Dat is natuurlijk wel de kern van mijn blog. Ik schrijf over de dingen die je kunt doen om een relaxter leven te hebben, geef ik allerlei tips en deel verhalen van lezers en hoe zij met een druk leven omgaan. Dit alles met de hoop dat je met een goed gevoel mijn blog weer verlaat. En alhoewel ik dit enorm dankbaar en leuk vind, mis ik het persoonlijke coachen. De gesprekken, de gevoelens en de persoon zien groeien.
De perfectionist in mij houdt me tegen
Ik hoor je het denken; waarom ga je dan niet weer gewoon coachen? Daar zit mijn perfectionisme in de weg. Ik heb bij mijn voormalige werkgever verschillende trainingen en cursussen gevolgd. En ondanks dat ik een gevoelscoach ben, vind ik dat ik wel moet weten waar ik het over heb. Dit is dus duidelijk waar mijn ‘weerstand’ zit. En niet alleen weestand, maar ook een hele oude overtuiging. Ik was niet opgeleid als coach. Ik ben daarom tijdens mijn burn out begonnen met een coachopleiding. Maar zoals je wel kunt begrijpen is dat niet het ideale moment geweest om een opleiding te beginnen.
Omdat ik het zo mis en zo graag wil weer gaan doen heb ik de opleiding weer langzaamaan opgepakt. En terwijl ik de kennis in me opnam werd ik steeds enthousiaster en kreeg ik steeds meer zin om ermee aan de slag te gaan. Nu ben ik bijna klaar met de opleiding en kan niet wachten om weer mensen te mogen helpen.
Mijn toekomst als coach
Een fulltime lifecoach zal ik (denk ik) niet worden. Ik geniet teveel van mijn blog en de andere werkzaamheden die ik doe. Maar iets doen met mijn coachervaring en straks als opgeleid coach is een feit. Hoe of wat weet ik nog niet, maar ik weet wel dat jullie hier meer over gaan horen. Het coachen van mensen geeft me nu eenmaal energie en zoveel voldoening. Tot die tijd duik ik nog even in de boeken en ga ik bedenken hoe en wat ik ga doen om jullie nog meer en nog beter te helpen….
Heb jij weleens coaching of een gesprek met een coach gehad? En hoe heb jij dit ervaren?
