Dag kleuter! Vanaf vandaag heb ik geen kleuter meer in huis. Jenna is vandaag alweer 6 jaar geworden. 6 jaar mensen! Alle clichés zijn waar hoor; ze worden heel snel groot! Vandaag is zo’n dag dat ik als mama een beetje emo ben en terugblik naar de afgelopen 6 jaar. Normaal doe ik dit in mijn hoofd, maar vandaag deel ik dit met jou…en stiekem ook met Jenna zodat zij dit kan lezen als ze ouder is.
Ben je echt niet zwanger van een tweeling?
Deze vraag kreeg ik regelmatig toen ik zwanger was van Jenna. Ik had namelijk echt een ongelooflijk dikke buik. Maar dat was ook niet raar, want Jenna was een flinke baby en ik had ook veel vruchtwater. Tja, dan loop je dus de laatste maanden met een flinke toeter rond. Nadeel was wel dat ik toen ik zo’n 18 weken zwanger was naar de fysio moest. Ik had namelijk nu al last van mijn bekken. Ik ben maar 1.61m en dan is zo’n buik best zwaar. Gelukkig werd de pijn door de oefeningen minder en kon ik toch nog lekker genieten van mijn zwangerschap. Deze zwangerschap vloog voorbij en Alex en ik waren zo nieuwsgierig naar dit meisje. En Marley bleef maar vragen wanneer haar zusje nou eindelijk kwam.
Een moeizame bevalling
Haar grote zus kon niet wachten om de wereld te zien en werd na een zwangerschap van 38 weken en 5 dagen geboren. Ik hoopte dat Jenna ook zo nieuwsgierig naar de wereld zou zijn, maar Jenna vond het wel lekker bij mama. Toen ik 40 weken zwanger was heb ik ananas en hete makreel gegeten, bitter lemon gedronken en ga zo maar door. Ze bleef gewoon zitten. Pas toen ik drie dagen later door een stoel zakte (ja echt!) gaf dat het laatste zetje en begonnen niet veel later de weeën. Ik mocht gelijk naar het ziekenhuis omdat haar zus er binnen 6 uur was.
Maar Jenna had geen haast. Na een hele nacht en ochtend waarbij de weeën niet echt op gang kwamen en dus ook minimale ontsluiting, kreeg ze er ineens toch zin in. Na een flinke weeënstorm werd ze dan eindelijk geboren. Maar dat ging niet helemaal soepeltjes. Ze zat namelijk vast. Ze dacht denk ik dat ze supergirl was. Haar arm had ze langs haar hoofd en daardoor zat ze klem. En ook bij deze bevalling had ik geen persweeën. Na aardig wat persen werd ze eindelijk geboren…maar ze deed niks. Ze was stil en blauw. De tijd stond even stil en ik durfde niet te kijken. Toen ik Alex met tranen in zijn ogen zag, vreesde ik het ergste. Maar toen begon ze te huilen…de mooiste huil ooit!
De vrolijkste baby die ik ooit had gezien
Je eigen kinderen zijn natuurlijk altijd het leukst. Maar echt geloof me, ik wist niet dat een baby zoveel kon lachen. Jenna lachte al snel en hield niet meer op met lachen. Als je haar uit haar wiegje oppakte en later haar kamertje binnenliep werd je getrakteerd op de meest lieve en mooie lach. Ze heeft mijn ochtendhumeur gelukkig niet meegekregen in haar genen, want ze is nog steeds iedere ochtend vrolijk. En iet alleen de ochtend, maar gewoon de hele dag. Jenna was een heerlijke baby die erg tegen haar grote zus opkeek. Het leek of ze niet kon wachten om met haar zus te levelen en spelen. Ze was dan ook snel met alles; praten, lopen en ga zo maar door. De tijd kon voor haar niet snel genoeg gaan. Voor mij ging het allemaal veel te snel…
Ondeugende dreumes
Haar eerste verjaardag vierden we bij oma op Mauritius. Ze was nu een dreumes. En als je dan al kan lopen en praten duurt het niet lang voordat je zindelijk bent. Niet gek, want ze zag papa, mama en grote zus naar de wc gaan. En dat wilde zij natuurlijk ook. Ze kon nu steeds beter ‘spelen’ en alles wat haar zus deed probeerde zij ook. Klimmen, klauteren en ga zo maar door. Ze zag geen gevaar en heeft een paar keer een flinke smakkerd gemaakt. Maar ach, ook dat hoort erbij.
En die gladde blonde haartjes hadden inmiddels plaats gemaakt voor de eerste krullen. Zou het dan toch? Zou ik een dochter hebben die net als ik krullen heeft?
Peuterpubertijd wat is dat?
En toen was ze alweer 2 jaar; een peuter. Een peuter die niet naar de peuterspeelzaal ging. Want ze was het liefst bij mama en spelen kon ze met haar grote zus. Ze ging wel een dagje naar de opvang, maar dat was voor haar genoeg. Ze was gewoon het liefst thuis en moet altijd wennen aan andere mensen. En als ze iets aan die mensen niet leuk vindt, kunnen ze doen wat ze willen maar ze zal ze (bijna) nooit leuker vinden (van wie zou je dat hebben?). Maar dat is helemaal niet erg. Al hoop ik dat ze ook wel blijft kijken naar het goede in mensen. Ze hoeft niet iedereen leuk te vinden en niet iedereen hoeft haar leuk te vinden, maar iemand die iets stoms doet is niet gelijk een slecht persoon.
Jenna was een makkelijke peuter. Ja, ze wist wat ze wilde en liet dit duidelijk merken. Maar driftbuien had ze niet. Ze was een lieve peuter die graag helpt. Als ik de was ging doen wilde ze helpen, tijdens het koken wilde ze helpen. En nog steeds helpt ze graag mee.
Naar school
Voor ik het wist was ze een kleuter en moest ze naar school. Hier hadden we allebei wel een beetje moeite mee. Mijn kleine meisje werd nu wel heel erg groot. Jenna vond het vaak ook moeilijk om afscheid te nemen. Maar gelukkig werd dit steeds minder. Ondanks het moeilijke afscheid geniet ze van school. Vooral het leren vindt ze leuk. Ze maakt makkelijk vriendinnen, maar niet met de kinderen in haar klas. Ze heeft wel een paar vriendinnetjes, maar speelt het liefst met de vriendinnen van Marley. Op school gaat het zo goed dat ze halverwege groep 1 al naar groep 2 mag. Maar wij besluiten haar gewoon in groep 1 te houden. Lekker spelen en genieten van het kleuter zijn. Ze moet haar hele leven nog leren en werken.
Dag kleuter, ik ga je missen…
En nu is ze alweer 6 jaar. Geen kleuter meer. Onder haar kussen ligt een boek en ze leest iedere avond een paar bladzijden. Ze kan niet wachten tot de zomervakantie begint, want na de zomervakantie gaat ze naar groep 3. Ze kijkt er enorm naar uit. Nog beter leren lezen en rekenen. Maar ze is blij dat ze nu nog mag spelen en de ‘kleintjes’ in de klas mag en kan helpen. Ik ben benieuwd hoe dit kleine wijze meisje zich verder gaat ontwikkelen. Het belangrijkste is dat ze gezond en gelukkig is en blijft. En laat de tijd alsjeblieft iets langzamer gaan, want deze mama wil nog heel lang van haar kleine meisje genieten. Dag kleuter, ik ga je missen…
Lieve Jen,
Vandaag ben je alweer 6 jaar en geen kleuter meer. Al 6 jaar ben jij één van de liefste meisjes die ik ken. Je bent zo lief voor papa en mama, maar zeker ook voor Marley. Toen Marley in het ziekenhuis lag hoefde jij niet naar school maar mocht je bij haar zijn. Dit deden wij omdat jullie niet zonder elkaar kunnen. Marley zou sneller beter worden als jij bij haar zou zijn en jij zou je beter voelen als je bij haar bent. En zo voel ik het ook. Als jij bij mij bent voel ik me altijd beter. Ik vraag regelmatig of je mijn baby nog bent en ik weet dat jij altijd mijn baby zal zijn. Ik ben zo trots op je. Trots op wie je in pas 6 jaar bent geworden en ik weet dat ik alleen maar trotser op je zal zijn. Net als dat ik iedere dag weer een beetje meer van je hou. Nooit geweten dat dit kon. Ik kan zo ongelooflijk met je lachen en zelfs als je boos bent geniet ik van je. Je bent al een hele grote meid, maar voor mij blijf je altijd mijn kleine meid en ik hoop dat je mij nog heel lang nodig hebt…
Geniet van jouw dag! Jouw 6e verjaardag en laat je maar goed verwennen de komende dagen. Vandaag vieren we jouw kinderfeestje, morgen trakteren en zaterdag is het feest voor de familie. Geniet van alle aandacht. Want dat verdien je!
Love you, je t’aime, mo content twa, ik hou van jou,
Mama ❤️
