Hoe ik mijn ooglidcorrectie heb ervaren | De dag van de ingreep

Jullie hebben eerder kunnen lezen dat ik de knoop heb doorgehakt en een afspraak heb gemaakt voor een ooglidcorrectie. Inmiddels heeft de ingreep plaatsgevonden. En vandaag deel ik met jullie hoe die dag gegaan is. Hoe heb ik de ingreep ervaren? Was mijn angst terecht of nergens voor nodig? Hoe ging het de eerste dag? Vandaag lees je hoe ik mijn ooglidcorrectie heb ervaren.

Op van de zenuwen

De dagen voor de ingreep viel het wat zenuwen betreft, best mee. Maar op de dag van de ingreep had ik het niet meer. Ik ben nooit eerder onder het mes geweest. De enige keren dat ik wat langer in het ziekenhuis lag was omdat er beide keren een meisje uit mij geboren werd. En toen ze eenmaal geboren waren, was ik binnen drie uur weer thuis. En toen werd er niet in mij gesneden, geen prikken en nog meer van dat soort narigheid. Ik keek nu dus echt op tegen deze ingreep. Niet de prikjes van de verdoving, maar het snijden in mijn oogleden terwijl ik volledig bij bewustzijn was. Scary shit gewoon.

Ogen aftekenen

Bij aankomst in de kliniek kreeg ik eerst een kopje koffie. Even rustig bijkomen. En toen werden de voorfoto’s gemaakt. Weer even terug naar de wachtruimte en toen was het zover. Ik mocht naar de operatiekamer. Daar moest ik mijn schoenen uitdoen en werden mijn ogen afgetekend. Zo weet de arts hoeveel er weggesneden moet worden en zijn de ogen zo goed als gelijk na afloop. Ik had van te voren twee paracetamolletjes geslikt. Je kan maar beter het zekere voor het onzeker nemen. En toen mocht ik gaan liggen. Ik was blij dat ik mijn yogabroek (zo’n drollenvanger broek die lekker wijd zit) en een lekkere ruimzittende trui aan had.

De ingreep

Toen mocht ik gaan liggen. En toen raakte ik lichtelijk in paniek. Ik vond het zo eng. De arts en operatie-assistente waren zo lief en zorgden dat ik me op mijn gemak voelde. Ik moest rustig blijven ademen en ze praatten continu met mij. En laat ik nou net een praatkick krijgen als ik zenuwachtig ben. We waren zo aan het kletsen dat ik niet eens merkte dat het spuitje van de verdoving in mijn ooglid gleed. En toen gingen ze snijden.

Het is een bizarre ervaring, maar pijn deed het totaal niet. Er werd ook nog wat vet weggebrand (had ze ook nog wel op andere plekken mogen doen hahaha). Dat vet wegbranden, dat voel je ook niet. Maar het ruikt niet lekker. Een naar luchtje kan ik zeggen. Dus kletste ik vrolijk door en probeerde de geur te negeren. En toen werd mijn andere oog gedaan.

Check, check en dubbelcheck

Toen de arts beide ogen had gedaan, keek ze of de ogen gelijk waren. Dit was niet het geval en dus werd het bij het ene ooglid nog wat weggehaald. En toen ze tevreden was, werden de wonden gehecht en was de ingreep klaar. Dit heeft nog geen drie kwartier geduurd. Het is echt zo klaar. En na afloop had ik gelijk al spijt dat ik nog zo lang gewacht heb om deze ingreep te laten doen.

Bijkomen in de relaxruimte

Ik werd naar de relaxruimte begeleid en daar lag ik in een heerlijke stoel even bij te komen. Ik kreeg meteen coolpads om mijn ogen te koelen. De vriendelijke gastvrouw kwam regelmatig kijken hoe het met me ging en ik kreeg nog een lekker kopje thee. Ook kreeg ik twee paracetamolletjes die ik moest slikken. Alex mocht ook gelijk bij me en die kon allen maar lachen dus die heb ik weer naar de wachtruimte gestuurd (die mannen ook altijd!).

En zo lag ik heerlijk even rustig bij te komen en met een klein uurtje ging ik alweer naar huis. Bij vertrek kreeg ik nog een goodiebag inclusief paracetamol mee naar huis. Ik mocht nog niet zelf autorijden en dat durfde ik ook niet zo goed, want mijn ogen voelden toch wel raar aan. Vooral die plakkertjes op mijn oogleden waren irritant, maar hé het is voor een goed doel.

Bij thuiskomst rustig aan doen

Thuis ben ik lekker op de bank geploft en heb ik ieder uur mijn ogen gekoeld. Ik werd rond 12 uur geopereerd en rond etenstijd waren mijn oogleden al wel wat dik geworden. Je moet na de ingreep namelijk rustig aan doen; niet tillen, niet bukken en geen kracht zetten. Dus heb ik tussen het koelen door lekker genetflixt. Na het eten ben ik lekker naar bed gegaan. Ik heb nog een paar keer gekoeld en ben toen gaan slapen.

Een pijnloze nachtrust

Ik heb trouwens de hele dag geen pijn gehad. Toch nam ik voor de zekerheid voor het slapen nog wel twee paracetamol, maar die waren achteraf niet nodig. Ik heb namelijk heerlijk geslapen! En dat terwijl ik rechtop zat. Je moet namelijk met je hoofd wat hoger liggen. Maar omdat ik bang was dat ik op mijn zij zou gaan liggen, heb ik rechtop geslapen. Uit voorzorg ging ik vroeg naar bed, maar ik ben geen enkele keer wakker geworden. En de volgende dag werd ik lekker uitgerust wakker.

Vakmensen die ook persoonlijk zijn

Loop jij ook al een tijd rond met het idee om iets aan je ogen te laten doen? Wil jij ook een ooglidcorrectie, maar durf je niet zo goed? Zet je angst opzij. Het stelt echt niks voor! Ik kan het iedereen aanraden. De ingreep is zo gedaan en is volledig pijnloos.

Hoe ik mijn ooglidcorrectie heb ervaren

Zoals je hebt kunnen lezen ben ik heel tevreden. Dus op de vraag hoe ik mijn ooglidcorrectie heb ervaren, kan ik heel kort zijn: GOED! Maar dan ook echt heel goed. Ja, ik was bloednerveus. Maar tijdens de ingreep was er niks van die zenuwen over.

Ik werd goed gerustgesteld en voelde me helemaal rustig worden. Ik heb totaal geen pijn gehad en een paar dagen later stond ik gewoon bij mijn meiden op school naar de aankomst van Sinterklaas te kijken. Weliswaar met zonnebril op, maar zonder pijn. Het is en blijft natuurlijk een operatie, dus rustig aan doen is belangrijk, maar na een twee dagen was ik gewoon de was aan het doen en de boel aan het opruimen.

Hoe mijn dagen en het herstel na de ooglidcorrectie zijn verlopen, vertel ik jullie in de volgende blog. Maar ik kan zeggen dat ik nog steeds positief ben en dat terwijl ik hier nu met dikke opgezette oogleden zit te typen.

Zou jij een ooglidcorrectie willen? Wat is de reden dat je dit nog niet hebt gedaan? Of misschien heb je dit al laten doen? En hoe heb jij het ervaren?