Voor deze editie van ‘Hoe doet ze het toch allemaal!?’ leek het me leuk om je mee te nemen in mijn leven. Jullie lezen iedere maand hoe één van mijn lezers het allemaal doet, maar hoe doe ik het allemaal? Vandaag lees je of ik de ballen hoog hou, laag hou of misschien doe ik wel helemaal niet aan ballen. Irene doet het zo!
Dit ben ik
Ik ben 39 jaar en woon samen met Alex die ook 39 jaar is. Samen hebben we twee prachtige dochters; Marley van 8 jaar (2010) en Jenna van 6 jaar (2013). Alex werkt fulltime en ik heb mijn eigen bedrijf waaraan ik gemiddeld zo’n 30 uur per week in en aan werk. Ik heb een feel good platform (blog, social media) waar de meeste tijd in gaat zitten, ik maak illustraties en ik werk aan freelance schrijfopdrachten. In mijn vrije tijd lees ik graag, ben ik aan het tekenen, kijk ik Netflix of ga met vriendinnen iets leuks doen. Maar de meeste tijd breng ik met mijn gezin door.
Hoe de taken thuis verdeeld zijn
Omdat Alex wisselende diensten heeft ziet geen week er hetzelfde uit. Hij heeft dag- en avonddiensten en werkt ook gemiddeld twee weekenden per maand. Hierdoor komt de zorg voor de kinderen bij mij te liggen als hij er niet is. Maar als hij thuis is doet hij dit en doen we veel samen. Nu heeft hij nog ouderschapsverlof en is iedere woensdag thuis. Maar over een paar weken stopt dit en heeft hij geen vaste vrije dag meer. Maar gelukkig krijgt hij altijd een rooster voor zo’n 6 weken. Hierdoor kan je makkelijk alles plannen. Het was in het begin wel even wennen om heel ons leven af te laten hangen van zijn rooster, maar inmiddels zijn we het gewend en weten niet beter. Als één van de meiden ziek is ben ik degene die voor ze zorgt omdat ik toch thuis ben. Alleen als ik bijvoorbeeld afspraken heb die ik niet af kan zeggen blijft Alex thuis of schakel ik mijn schoonmoeder in.
Wat betreft het huishouden is Alex verantwoordelijk voor de benedenverdieping en ik de bovenverdieping, zolder en de was. Als het ouderschapsverlof afloopt zal dit ook gaan veranderen, maar dat zien we dan wel. De wekelijkse boodschappen doe ik altijd en koken doen we allebei. De meiden moeten zelf hun kamer opruimen en netjes houden (ik maak schoon) en dit geldt ook voor de zolder waar hun speelgoed staat.
Hoe combineer ik alles
Doordat ik zzp’er ben is het voor mij makkelijk om alles te combineren. In principe werk ik van maandag t/m donderdag en als het werk het toelaat kan ik best tussendoor met een vriendin koffie drinken of lunchen. Maar ik ben wel heel streng voor mezelf. Als ik aan het werk ben mag ik niet bezig zijn met het huishouden of andere dingen. Even een wasje erin gooien kan natuurlijk snel tussendoor, maar de badkamer poetsen doe ik op vrijdag als ik niet werk of op zaterdagochtend. Op die manier probeer ik zakelijk en privé te scheiden. In de avond werk ik eigenlijk nooit. Alleen als ik echt iets af moet maken of als ik overdag niet heb kunnen werken. In de avond werken werkt voor mij niet omdat ik dan nooit kan slapen. De avond is echt om wat in het huis te doen, een boek te lezen, serie te kijken of lekker te tekenen. Ik heb in de avond echt ontspanning nodig om tot rust te komen en goed te slapen.
Ik-tijd
Ik heb best wel wat tijd voor mezelf. Een paar jaar geleden maakte ik die tijd niet. Lagen de meiden op bed dan ging ik van alles in het huishouden doen en was dan de hele avond bezig. Nu mag ik van mezelf hooguit een uurtje iets aan het huishouden doen en daarna is het echt tijd voor mezelf. Als Alex een dagdienst heeft kijken we in de avond meestal samen een serie of doen we een spelletje. En als hij aan het werk is pak ik tijd voor mezelf door bijvoorbeeld lekker in bad te gaan met een maskertje op, een boek te lezen of te tekenen. Al moet ik zeggen dat het de laatste tijd vooral Netflixxen is. Dates met vriendinnen plan ik op het dagdeel dat Alex thuis is. Ik ben niet zo van de oppas regelen en oma heeft het al druk genoeg dus op deze manier heb ik bijna nooit oppas nodig.
Heb ik genoeg tijd voor mijn partner?
Het voordeel van Alex zijn wisselende diensten is dat we doordeweeks veel tijd met elkaar hebben. We gaan dan gezellig lunchen buiten de deur of maken thuis een lekkere lunch en kijken dan een serie of kletsen over van alles. Een avondje uit doen we niet heel vaak, maar als we dit doen plannen we het zo dat de meiden bij opa en oma kunnen logeren zodat we niet op de tijd hoeven letten. En anders hebben we datenight thuis. Dan eten we als de meiden op bed liggen en maken er dan een gezellige avond met zijn tweetjes van.
Ballen…hoog of laag?
Voor mijn burn out legde ik de lat voor mezelf enorm hoog. Alles moest perfect. Dat kan je heel lang volhouden, maar het gaat een keer mis. Nu ben ik een stuk makkelijker. Is mijn huis een bende? Jammer dan. Die bende loopt toch niet weg en kan later ook wel opgeruimd worden. Er wordt nou eenmaal geleefd in huis. In mijn werk wil ik goed en kwalitatief werk afleveren, maar wat in mijn ogen gewoon goed is is voor een ander wel perfect. Ik bespreek met opdrachtgevers altijd de verwachingen zodat ik weet wat de opdrachtgever verwacht en ik spreek uit wat ik kan leveren. Zo weet je allebei waar je aan werkt en hoe het werk gedaan moet worden. Hierdoor leg ik niet steeds de lat te hoog en lever toch ‘perfect’ werk af. Doordat ik de ballen lekker laag hou ben ik veel relaxter en verloopt alles lekker soepel. Ik ben ook stuk gelukkiger nu!
Een leven dat goed in balans is
Mijn leven is zeker in balans. Ik heb de afgelopen jaren ook geleerd om goed naar mijn lichaam te luisteren. Als ik een drukke periode heb, plan ik extra rustmomenten in. En ik heb geleerd om hulp te vragen. Iets wat ik altijd zag als falen. Maar dat is het absoluut niet. Het getuigt juist van kracht als je hulp durft te vragen. Het betekent dat je je bewust bent dat je nou eenmaal niet alles alleen kan en hoeft te doen. Ik zou echt nog wel vaker hulp kunnen vragen. Er is nog zeker ruimte om hierin te groeien. Maar ik ben al heel trots op hoe het nu gaat. Ik heb genoeg tijd voor mijn gezin, werk en mezelf. Ik ben me er wel van bewust dat als ik voor een werkgever zou werken het een stuk meer plannen zou zijn en ik ben dan ook heel dankbaar dat mijn eigen bedrijf steeds verder groeit en ik op deze manier mijn geld kan en mag verdienen.
De mening van anderen
Toen ik jonger was kon ik me best druk maken om wat anderen van mij vinden of wat hun mening is met betrekking met de keuzes die ik maak. Tegenwoordig maakt het me geen bal uit. De belangrijkste mensen wiens mening ik belangrijk vind zijn Alex en mijn kinderen. Andere mensen staan niet in mijn schoenen, weten niet wat ik meemaak en waarom ik bepaalde keuzes maak. Als mijn gezin en ik gelukkig zijn dan betekent dit dat we de goede kant op gaan. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor mijn blog. Een paar jaar geleden zou ik bang zijn dat mensen mij raar zouden vinden omdat ik een blog heb. En die mensen zullen er nu ook ongetwijfeld zijn. Zij mogen dat vinden en hoeven mijn blogs niet te lezen. Ik haal heel veel plezier en energie uit mijn blog en krijg dagelijks heel veel leuke reacties van mijn lieve lezers. Lezers die mij bedanken omdat ze vonden wat ze zochten of omdat ze herkenning vinden, maar ook lezers die het gewoon leuk en gezellig vinden om mijn blog te bezoeken. Voor al die lieve en leuke lezers doe ik het tenslotte allemaal.
Ik ben een tevreden mens
Ik kan zeggen dat ik een heel tevreden mens ben. Jaren geleden kampte ik met een heftige depressie en toen het goed leek te gaan kwamen daar jaren later twee burn outs achteraan. Nu heb ik de rust in mezelf gevonden en ben ik dankbaar voor alles wat er in mijn leven gebeurt. En natuurlijk zijn er ook echt wel verdrietige momenten of momenten dat ik bezorgd ben of het allemaal even niet meer weet. Maar ook die momenten mogen er zijn. Zo is het leven. Het kan niet altijd maar alleen goed gaan. Die lastige momenten zijn weer leer- en groeimomenten. Ze zorgen dat ik weer wat sterker wordt en steeds meer aan kan. Ik heb geleerd dankbaar te zijn voor de mooie dingen in het leven en te genieten van iedere dag. Positief in het leven te staan. En dat heeft me zoveel mooie dingen gebracht…
Mijn tip voor jou
Het leven is te kort om je druk te maken om de dingen die er eigenlijk niet echt toedoen. Wil je dat je kinderen later terugdenken aan een leuke en gezellige jeugd of aan een moeder die altijd maar aan het poetsen was en dat het huis altijd spic en span was? Je leeft nu en stel zo min mogelijk uit. Neem het leven niet te serieus. Geniet en doe de dingen waar jij gelukkig van wordt. En wat een ander daarvan vindt is helemaal niet belangrijk. Leef en geniet!
Dit is een artikel in de serie ‘Hoe doet ze het toch allemaal!?’. Iedere laatste woensdag van de maand kun je lezen hoe een vrouw omgaat met de drukte in haar leven. Deze serie heeft als doel elkaar inspireren en leren van elkaar. Benieuwd naar de eerdere verhalen? Spitsuurvrouw, Rianne, Laura, Angelique, Rebeca, Maxine, Jessica en Jessica G doen het zo.
We zijn hier niet om te oordelen en elkaar te veroordelen. Ieder leeft haar leven op haar manier. In plaats van hier een mening over te vormen kun je er ook met een open blik naar kijken en wie weet, misschien besluit je wel om bepaalde dingen in jouw leven anders te gaan doen.
Wil jij ook andere vrouwen inspireren? Lees dan het artikel wat ik erover schreef of geef je gelijk op via onderstaand formulier en dan ontvang je een mail van mij met vragen. Jouw antwoorden lees je later terug in een artikel op mijn blog (mag ook anoniem). Uiteraard lees je het artikel voordat het gepubliceerd wordt en kunnen er nog dingen aangepast worden.
