Het geloof. Daar valt altijd veel over te zeggen. Er zijn al vele oorlogen geweest door het geloof. Wat eigenlijk heel raar is. Want is geloof gebaseerd op haat? Nee. Wat mij betreft gaat geloof over liefde. Liefde voor jezelf en liefde voor elkaar. Het gaat over gelijkheid, want we zijn allemaal mensen. Respect dus. En het gaat over kracht. Kracht op een goede en positieve manier. Een liefdevolle manier. Of is het toch allemaal onzin?
Wat geloof jij?
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben hier niet om je te bekeren of een geloof aan te praten. Je gelooft of je gelooft niet. En wat eenieder gelooft verschilt per mens. De één gelooft in een God, de ander in meerdere Goden en weer een ander gelooft in energie. Veel mensen die ik spreek zeggen dat er meer is. Ze weten alleen niet wat. En er zijn mensen die niet geloven. Ze leven gewoon en that’s it.
Als er een God is, waarom is er dan zoveel ellende op de wereld?
Veel mensen geloven niet. Want als er een God zou zijn, waarom is er dan zoveel ellende op de wereld? Waarom worden mensen ziek, hebben een lange lijdensweg om uiteindelijk te sterven. Als er een God zou zijn dan zou dit niet mogen gebeuren. Ik begrijp deze gedachte heel goed. Toen mijn vader heel plotseling overleed dacht ik hetzelfde. En toch was het mijn geloof dat mij hielp sterker te worden. Of er een hemel is weet ik niet. Maar het geloof dat mijn vader op een betere plek is en ik hem nooit ziek of dement hoef te zien gaf mij kracht om mijn leven weer op te pakken.
Je bent nooit alleen
Mijn kinderen zijn allebei gedoopt en onlangs heeft Marley haar Eerste Heilige Communie gedaan. Ook Jenna zal dit doen. Dat is een basis die ik ze mee wil geven. De volgende stap is het Vormsel. Ik wil dat mijn kinderen de lessen volgen en daarna mogen ze zelf bepalen of ze het Vormsel daadwerkelijk gaan doen. Die keuze laat ik aan hen. De reden dat ik mijn kinderen deze basis meegeef is omdat ik ze wil laten zien dat het geloof iets goeds is. Iets waarop ze altijd terug kunnen vallen. Dat ze daarom nooit alleen zullen zijn. Want nu zeggen ze nog alles tegen papa en mama, maar ik weet dat er een tijd komt dat ze niet meer alles zullen zeggen. Al zullen wij hen altijd het gevoel geven dat ze over alles kunnen praten, pubers doen dit nou eenmaal niet. En dan is het toch fijn dat je met ‘iemand’ kan praten die luistert en geen mening vormt en niet oordeelt.
Het geloof geeft mij kracht
Misschien komt het door de levenservaring die ik heb. Ik ben veel mensen verloren en heb veel verdriet en gemis gekend in mijn leven. Mijn geloof hield mij op de been. Gewoon even praten met God. En tijdens dat praten kom ik vaak vanzelf tot andere inzichten. En ja, dat kan natuurlijk gewoon vanuit mezelf zijn geweest, maar ik vind het een fijne gedachte dat ik tegen ‘iemand’ kan praten die luistert en geen mening vormt. Vaak denk ik aan mijn neefje dat zelfmoord pleegde. Hij voelde zich alleen. Hij was niet alleen, want hij had een vriendin, familie en vrienden om zich heen. Zou het anders gelopen zijn als hij over zijn gevoelens had gepraat met ‘iemand’ die geen mening vormt? Had hij dan het besef gehad dat hij professionele hulp nodig had? Had hij dan de kracht gevonden om die hulp te zoeken? Ik zal het nooit weten. Maar ik blijf het me afvragen.
Geloof jij in God?
Ik durf met zekerheid te zeggen dat er meer is. Dat voel ik. Er zijn mensen die geloven in de wet van de aantrekkingskracht; vraag en het wordt gegeven. De ander zegt dat alles draait om energie en dat je als je positief bent het positieve aantrekt. Maar ben je negatief dan trek je het negatieve aan. Ik geloof dat dit allemaal hetzelfde is. Ik geloof in liefde en positiviteit en noem het God. Als je liefde geeft, krijg je liefde terug. Als je positieve gedachtes hebt en een positief mens bent krijg je dit terug. En als je een leven vol positiviteit en liefde hebt ben je sterk en kan je de mindere momenten aan. Je bent een krachtig persoon die de wereld aan kan…
Het geloof. Onzin of toch niet?
Jeetje, dit ging wel even diep he. Ik kan hier uren over filosoferen. Sommige dingen zijn niet te verklaren en daar kan ik dan uren over nadenken of praten. Het geloof is zeker zo’n onderwerp. En juist omdat iedereen wel in iets anders gelooft, is het zo’n boeiend onderwerp om over te filosoferen. Maar er zijn nog veel meer onderwerpen waar ik heel erg over na kan denken en kan praten. Zo hadden Alex en ik het er laatst over dat er miljarden planeten zijn waar wij geen weet van hebben. Het kan dan toch niet zo zijn dat er alleen op aarde leven mogelijk is? Wonen daar dan ook mensen? Loopt hun leven synchroon met dat van ons of niet. Of leven er op die planeten anderen wezens? Ik kan over van alles nadenken en urenlang filosoferen over de dingen des levends. Heerlijk vind ik dat!
Waar kan jij uren over filosoferen?
